Vakit gelip çattýðýnda Sessizliði yaþamak telaþýyla Gözümü saatten ayýrmadan karanlýðý bekliyorum Az sonra ezgiler yaðmur gibi yaðmaya baþlýyor Çünkü karanlýðý beklerken Siesta da uydurduðum Garip þarkýlar söylüyorum Öyle anlamsýz þeyler ki inanamazsýnýz Yok sevmekmiþ, yok aþkmýþ, hasret, özlem, falan Yanisi hepsi yalan...
Þairlik benim neyime? Hiç yazacak anlamlý, gerçek þeyler bulamýyorum Nasýl da gýpta ediyorum þöyle doðru düzgün yazanlara Marifet hissettirmek yazdýðýný Kimse inanmýyor ki aþka, sevgiye, özleme Ama içimden öyle geliyor iþte Bazen minik bir kuþ gibi yüreðim Ýlle de tutturuyor seveceðim ve sevgiyi yazacaðým diye Umurunda deðil olsa da, olmasa da, hece, kafiye...
Ne yaparsýnýz Ben de bugün serbest býraktým yine Hadi dedim yüreðim, ne yazarsan yaz es üstüme Filozof, felsefeci ya da sosyoloð deðilim ki ben Sadece dem vururum aþktan, sevgiden Ruhumu zincirlemiþim bir kadýna Sýðýnmýþým yaratana Dahasý kendi gönül bahçemi yaratmýþým ýhlamur aðacýmla Süslemeye çalýþýyorum hayatýmý...
Gecenin karanlýðýndan sonra Güneþin ilk ýþýklarýyla yýkanýr ruhum Her gün yeni bir sayfa açmaya amede Ama hep yerimde sayarým nedense? Ah o kadýn var ya Sebebi o iþte Bugün siesta da bakalým neler yazacaðým Sabaha kadar uyuyamayýp Öðle uykusunda yazarsanýz böyle olur iþte Aklým hep sevgiyle bekleyiþte...
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.