Karanlýkdý Fakat gece deðildi Ýnadýna bir sabah yeli kucaklýyordu her yaný Merdivenleri maviye boyanmýþdý gökyüzünün Rengârenkdi çiçekler
Bir tren yaklaþýyordu istasyona Bütün gürültüsüyle, avaz avaz Çocuðun elini sýmsýký kavramýþdý kadýn Sakýn korkma diyordu Annesi deðildi Sevgilisi de olamazdý Çünkü çocuk çocukdu iþte Hiç korkmadý sahiden çocuk Gülümsedi hatta En içden ve derin gülümseyiþiydi
Kadýn usulca býrakdý çocuðun elini Yürüdü kararlý adýmlarýyla trene doðru Tam beþ basamaðý týrmandý Tren gürültüyle ilerledi raylarda Kadýnýn sýrtý pencereye dönükdü, Çocuðunsa yüzü
Artýk kocaman bir korkuydu Çocuðun benliðine yayýlan Çünkü sabun köpüðünden yapýlmaydý Gördüðü o ýsýtan düþü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fırat Avcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.