-Harput kalesinden bir çýðlýk yükselir, alýcý kuþlar eþlik eder senfoniye-
Ilgýt ýlgýt esen bahar yeliydi, Ruhumda çaðlayan aþkýn seliydi, Utangaçtý, aðzý vardý, dili yoktu, Serçe gibi hassas, naifti yüreði, Bal dilleri pek çoktu.
"Sensin" derdim, benim tatlý derdim, Baþýný öne eðer, gülerdi, ‘’Kaldýr!‘’ derdim, kaldýr! ‘’Harput kalesi gibi dim dik durmalý baþýn! Gül cemalini esirgemeyesin, Beni senden mahrum etmeyesin.’’
Öyle tatlý bakardý ki, Bir çocuk kadar þendi, Elma þekeri bile yanýnda acý kalýrdý, Öyle güzeldi ki, Nazarým deðecek diye, Bakmaktan korkardým, Ama onu her vakit görmek de isterdim, Bir gün göremezsem, Yokluðu içime kurþun gibi dokunurdu, Ben ona doðuþtan sevdalý, Ben ona ölümüne tutsak, Ben ona kapkara sevdalýydým.
Sonra bir gün, yüreðime ateþleri düþürdü de, Sessiz sedasýz gidiverdi, Cam kýrýklarýný ellerime veriverdi, Ýþte ben o dakika Mecnun, O dakika deli oldum, Ýçtim, adým ayyaþa çýktý, Ýçmedim, sarhoþa, Ýþte ben o dakikadan sonra, Bir garip adam oldum.
Her yerde onu aradým, Tanýyanlara, tanýmayanlara hep onu sordum, Ama nafile. Gitmeden önce bir pusula býrakmýþ, "Sana bir gün mutlaka döneceðim." diye. Gidiþ o gidiþ, Aradan kaç bahar geldi geçti, Beþikteki bebekler okullarýný bitirdi, Kaç mevsim döndü de, Bir kendi dönmedi.
Kaç zaman geçti, Kaç boran taþýdý yüreðim, Kaç acý yaþadý, Kaç kurþun saplandý, Ondan bana yadigâr ince bir sýzý, Çok bekletti, çok geç kaldý, Kitapsýzýn kýzý!
Beklemek ki, asýrlara bedel, Öldürmeden süründüren bir illet, Beklemek ki, damarlarýmda gezinen kör bir jilet, Devasý olmayan ince bir hastalýk, Beklemek ki, sabýr taþýnýn kýrýlmasý demek, Ha bu gün ha yarýn öldürecek.
O bir gün gelecek! O bir gün doðmaz bir güneþ, O bir gün kocaman bir düþ, O bir gün hiç gelmeyecek! O, bir gün gelirse, Beni yarým býrakýp gidecek, O, bir gün gelmesin, Gelecekse temelli gelsin, Caným ona emanet.
Ey ahali, Arzu halimdir, Haber verin sevdiðime, Gelecekse þimdi gelsin, Bugün olmazsa yarýn, Ya ölüme, ya dirime, Beni görmeden gitmesin.
Geldiðinde söyleyin, Hakkým ona helal olsun, Dokunsun mezar taþýma, Bir fatiha okusun, Söyleyin ona, Üzülüp aðlamasýn, Aðýtlar yakmasýn, Yüreðini daðlamasýn.
Deyin ki ona : ‘’Seni çok sevmiþ bu deli adam, Þimdi huzurlu ve derin bir uykuda, Yine seni bekliyor ölümüne bir tutkuyla.’’
Deyin ki, "Kefen parasý cebindeydi, Dünyada da yük olmazdý kimseye, Deyin ki, kolundaki saati sana hatýra býraktý, Bakýp bakýp, geçmiþ güzel günleri ansýn diye."
Haydi sil göz yaþlarýný, Yoksa huzur bulmaz ruhum, Sana duyuramam sesimi, Yetmez nefesim.
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 06/07/2014-Isparta-Saat : 00.20
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.