Beni biraz sev, ben kalbini ısıtırım
Sessiz bir gece yarýsý
Üþüyen parmak uçlarýmda sýzladý özlemin
Bir rüzgara tutunurken dudaklarým
Yanaklarýma deðen bir çið damlasý gibi üþüyordum
Titrek bir ayak titremesi gibi
Oysa ne çok ýsýtmýþtýn gözlerinin içine dalarken gözlerim
Uzun bir seruvendi aslýnda
Sana yolculuk yaptýðým yüreðim
Geçtiðim patika yollar
Kýr çiçekleri
Dað yamaçlarý
Ne güzeldi
Sana koþar adým gelmek
Þuan dili tutulmuþ bir duvarla konuþuyorum
Kelimelerim duvara çarpýp tekrar bana dönüyor
Yüzüme yüzüme vuruyor
Yanaklarýmdan nehirler iniyor
Gözü yaþlý bir bulutun aðlamasý gibi
Can havliyle susuyor yüreðimdeki aðrýlý sancýlar
Kýrýk bir kapý koluna tutunuyorum
Elime batan bir kýymýk gibi acýtýyor
Radyoda çalan hüzünlü þarkýlar
Koynumda bilmediðim biþey vardý
Tanýmadýðým bir yüz
Dokunmadýðým bir ten
Ve boðazýma kadar nefesimi sýkan bir el vardý
Macunu dökülmüþ bir pervaza tutunuyorum
Çerçevenin paslý çivileri elime batýyor
Kangýren olmuþ bir ciðerden soluyan
Nefesimin cama vuran buharýyla
Kalp çizip içinden vuslata hasret þarkýlar yazýyorum
Þuan dilim tutulmuþ bir vaziyette susuyorum
Konuþacak onca kelimeler varken
Anlatýlacak, yazýlacak kelimeleri içime atýyorum
Bir uçurumdan düþlerimi atar gibi
Tavaný çökmek üzere olan masamýn köþesine oturuyorum
Bir sigara yakýyorum
Derin bir nefes içime çekiyorum
Masanýn diðer ucundan kendime bakýyorum
Kendime ne kadar yabancýlaþmýþým
Oysa kendimle dertleþen birisiydim ben
Susuyorum artýk
Bende acýlarým gibi susuyorum
Kanýyarak
Kanatarak deðil
Beni biraz sev, ben kalbini ýsýtýrým
Ýbrahim Dalkýlýç
05/07/2014
04:25 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.