suskun devrimci yalnızlık gibidir her biri
hiç düþündün mü palyaçolarýn yedi rengini
kaybolan düþlerin ritüel dansý sürülü
suskun dudaklarda alaycý bir tebessüm soluklandý
ve çocuklar güldü palyaçolar aðladýkça
onlar hüznün gülümseyen gözleridir
suskun düþlerin alfabesi
kýyýya vuran yunus sabrýdýr tesbih tesbih
hiç düþündün mü palyaçolarýn yedi rengini
çalýnan düþlerin maskeli balosu
lirik tebessümlerini renklerin arasýna serpiþtirdi palyaço
gözlerinden yýllarýn yorgunluðu aktý simsiyah
yorgun yalnýzlýðýný yasladý kendi gibi yalnýz duvarlara
ve çocuklar güldü palyaçolar aðladýkça
onlar yedi karanfil ekili þehrimde
kayýp giden yýldýzlardýr
her yaðmur sonrasý güneþ kaçaklarý
umudun tüm rengini çocuklara baðýþlayan
gözlerinden gecenin aðýdýný akýtan
bak o duyduðun ritmik bir aðýttýr gözlerinden akan
gece kadar yakýcý yýldýzlarý aðlatan
haydi gül bu yalnýzlýðýma sen gül ben aðladýkça
sen hiç gülen bir palyaço gördün mü
yapayalnýz lirik bir ezgide suskun
aðlayan renklerin manifestosudur duyduðun
her yaðmur sonrasý firari düþlerin rengi
duvar dibinde çürür bedenleri
onlar öldükçe güldürür bizleri
oysa senin gördüðün gülen hüznün rengidir
suskun devrimci yalnýzlýk gibidir her biri
yetim çocuklarýn sevgi çiçeði açar renklerinde
oysa senin gördüðün gülen hüznün rengidir
mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.