Eylül dü, sonbahar
Hüzünle selamlamýþtý istanbul,u
Yaþayan ölüydü sanki,
Hiç birþey teselli etmiyordu, onu
Ölümün aðýrlýðý altýnda ezilmiþti
Yaralarýný sarmaya çalýþýyordu
Sokaklarda dolaþýrken
Anýlarýyla baþbaþaydý
derin sessizliðe gömülmüþtü
Bu þehir gibi,
Gözlerinde toplanan yaþlar
Býrakývermiþti kendini
Geçtiði yerlere býrakýyordu
Travma etkisi yaratmýþtý, yeniden
Kendini yorgun ve bitkin hissediyordu
Hayattan kopmuþ gibiydi
Ruh gibi haliyle, yýlgýndý
Gözleriyle derin derin baktý, bu þehire
yüreðini sýðdýrdýðý ne çok þey yaþamýþtý
Gözlerinden yaþlar boþalýyordu
Veda ediyordu el sallarcasýna
Ýçinden,
Yine yenildim sana diyordu
Ölümün eþiðinden dönmüþtü
Geri dönüþü olmayan yoldaydý,artýk
Yaralý ruhunda kalmamýþtý, bu þehir
Veda etmiþti son kez
Acýlarýyla baþ etmeyi öðrenememiþti
Güçsüz hissediyordu kendini
Bütün yýkýmlar üstüne devrilmiþti
o, fýrtýnalý dönemi geride býrakamamýþtý
Kalmýþtý, ruhunda onulmaz yaralar
Yaralarýný kapatmamýþtý hiçbirþey
Zaman herþeyin ilacý deðildi
Kolay unutulmamýþtý
Geceler, gündüzlere ekleniyordu
Çare ,getirmeyen çareleri bekler olmuþtu
Kaderinin yolunda
Þarkýlar da, çare olamamýþtý
Ýçinde sakladýðý sýrlarýyla gidiyordu
Seni, sende býrakýyorum diyerek
Ben, sana ait deðilmiþim
Keþke, benden aldýðýn emanetini
Geri verebilseydin
Kendimi bulurdum, diyerek,
Çerkez kýzý
03.07.2014
DEÐERLÝ SEÇKÝ KURULUNA ÇOK TESEKKUR EDERÝM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.