Beynim, eksik saç ayaðý üzereyken! Ýki kulakla, iki gözle ne anlayacak? Duyduklarý, hiç iþine gelmeyince, Kulaklarým, nedense saðýr olacak? Nefsim, gördüklerine inanmayacak?
Boðazýmdan geçmiyorken haram, Dilimden dökülmüyorken kötü kelam, Ciðerlerim kaldýrmýyorken kötülüðü, Sadece dünyanýn mutluluðu için mi, Bunca aðýr yükü vücudum taþýyacak?
Baþýmý ellerimin arasýna aldýðýmda, Çaresizliðimde ve kimsesizliðim de, Yolu uzaktan, düþüncemi tuzaktan, Üstüne toz kondurmadýðým aklým mý, Kendi koyu körlüðünde kurtaracak?
Sence de, bir þeyler eksik deðil mi? Bombalar yapýp, insan canýna kýyan, Maddeyi kavrayan boþ mu býrakýlacak? Yoktan var olanlarý, yok olduklarýnda, Sonsuz olana, inançlarý taþýyacak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İkram Gökhan Akcebe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.