Güneþin hüznü doðarken kendini belli ediyor Avuçlarýmdaki yara yüreðime kabuk oluyor Soðuk dediðin çabuk sarýyor Yüzün küçük bir çocuk gibi bana her sabah gülüyor..
Buhar olup aþklar gidiyor Elvedaya hacetleri olmadan Ellerim ellerin demiþtin Bak dünya elimden kayýyor
Büyük aþklar nefretle baþlardý.. Büyümeden bir baþlangýcý bitiriyorum þimdi Yazýk ki hevesle vermiþti sevda aðacý sevgisini Þimdi üzülerek düþüyor sevgileri birer birer Neden diye bile soramazsýn..
Anlýyorum yüreðindeki kilidi Zincirlere vurarak durdurdum kalbimi Tekrar susarak döndü gözlerim gözlerine Yaþamak bu kadar zor olmamýþtý Arka manzaran sevda seli mübarek Ben leyla olmuþum Senin mecnundan haberin var mý acep? Sosyal Medyada Paylaşın:
Nihan ZEREN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.