Hüznün yapraklarý dökülüyor içimde usulca ve sessizce Hasret rüzgarlarý esiyor hep gönlümde dilediðince Sonbahar yaðmurlarý çiseliyor ruhumda ince ince En az yýldýzlar kadar uzaðým neþeye, sevince.
Kederler bedenimi sarýyor ateþten bir elbise gibi Sýcaklýðýyla yanýp kavruluyorum kuru bir yaprak misali Gözlerimin önünden gitmek bilmiyor sevdiðimin hayali Sararýp soluyor benliðim hazandaki bir güle dönüyor hali
Bir yalnýzlýk senfonisi çalýnýyor sanki kulaklarýmda Ýsmin yankýlanýyor daðlarda, çatlamýþ dudaklarýmda Aþkýn gözyaþlarý akýyor sicim gibi solgun yanaklarýmda Elem yüklü bir seyraným hiç derman yok ayaklarýmda
Gözlerim dalýp gidiyor kan kýzýlý bir ufka bakarak Açýyorum gönül sayfalarýný aþkýmýn yaprak yaprak Okuyorum bir bir onlarý içim hep kan aðlayarak Yýrtýyorum tek tek hepsini yüreðimi daðlayarak.
Bir sonbahar gecesi çekip gittin beni ardýnda býrakýp Ruhum açmazlarda, isyanlarda hep hasrete demir atýp Talan ettin tüm dünyamý harab ettin beni yakýp yýkýp Anlýyorum ki hata etmiþim o tatlý sözlerine kanýp. Sosyal Medyada Paylaşın:
deli_ela Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.