LÜTUF
Þair kýrmýþ kalemi son kez diyor ‘’elveda’’
O kadar kolay mýdýr þiire etmek veda
Bir kere elin dursa gönül durmaz dökülür
Yazmadýkça kalemin iliklerin sökülür
Ýçinden sýzar gelir þýrýl þýrýl su gibi
Kesmek artýk ne mümkün görünmez onun dibi
Kilit vursan aðzýna gözlerinden aþýrýr
Sel olur için dolar þiþer gönül taþýrýr
Gönüldeki duyguyu ilmek ilmek örerek
Elin görmediðini basiretle görerek
Ýllaki yazacaksýn Mevla’nýn lütfü bilip
Gözünden akan yaþý gizlice elle silip
Söylediðim sözlere kulak ver beni dinle
Önce hayli bunalýp yüreðinden az inle
Kalbine duygu yükle yumak olsun örülsün
Bir anda Þehbal açsýn þiir olup görünsün
Kimi zaman durgundur kimi zaman çaðlayan
Þair böyle bir þey el derdiyle aðlayan
Ýlham gelince bir kez tutulmaz derya olur
Dertli olan sineler huzuru onda bulur
Bozkýr’da gelgitleri ara sýra yaþýyor
Sonra coþkun sel gibi bende sýðmaz taþýyor
Lütfüdür Mevla’mýzýn þaire þiir yazmak
Yakýþýr mý þaire gönlünü bunca üzmek
Adnan SÝVRÝ 30.06.2014