çaresizliðin yalvaran gözleri olmak istemiyorum sesi olmadan baðýran biri gibi bilirsiniz size kýmýldamama sözü vermiþ ayrýlýðýn dehþetli ve korkutucu zamanýndayýz
aný yakýnlaþtýrýp ürpermek iyi de tamam da bir sonu yok mu yorulacak ve azalýp bizim gibi arayacak olursa bir sonu yok mu bu iþin
gördüm çok basit geliþiyordu engele uðramýþ çarklarýn nasýl yenildiðini zamaný durdururken yeni sayfalar açan sonsuz varoluþun birine geçti öncesinden söyleyebilmek rüzgarýn gücü adýna bahtýna düþecek damlanýn hangi buluttan koptuðunu neden sen deðilde o daralýyordu bir kalp esneyebilir miydi bu kadar
ait olduðum örtüyü kabul ediyorum bana eklendikçe benim seyrimde onlarýn tabii olasýlýklarý bizi ilgilendiriyor onlarla var oluyorum evren geniþliyor mu ne
ruhumun gözleri zaten kendisi yaþarken yeminler ediliyor dahil olmaya bu yemini eden hayatýn kendisi kapatýnca gözlerini gözlerim zaten kendisi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.