Vebâl

günü yudumlarken sessizce
gözlerin düþtü birden anlara
yasakladýðým adýn deðiverdi dudaklarýma

keskin bir sancýyla yýrtýlýrken boðazým
kývranarak tutundum yine þarkýlara

ah masum bir burukluk bakýyor gözbebeklerimden
hüzünlü kýrgýnlýklar akýyor kirpiklerimden
damlalarýn saflýðýnda çýrpýnýyor
avuçlarýna yazýlacak kelimeler
ve ýslanýyor yüzümdeki senli çizgiler

hangi güne açýlsa gözler
yaþanmadan buruþturulup atýlan
bir gün daha gidiyor ömür takviminden

ölüler ölümü adýmlar mý
gölgem benden önde gidiyor
nefesimi gölgeme baðýþlasam mý
bence o daha çok hakediyor

uzanmak sere serpe topraðýn gerçekçiliðine
ve býrakmak direncini gölgene
uyumak-uyumak
düþme- düþünme korkusu olmadan
uyumak öylece-sessizce

cesaretin varsa bas gölgemin üzerine
uyandýr tüm suskularý
görmek istediðin gibi biri yok artýk karþýnda
sen kirlettikçe
ben arýndým üzerime býraktýklarýndan

ama senin boynunda öyle bir vebâl var ki
neyi kurban etsen ödeyemezsin...


Sosyal Medyada Paylaşın: