Çorak topraklarýmda esen sam yeline göðsümü siper ettim girme diyorum o tatlý ýlýk nefesinle dolma yokluðuma kýrma yalnýzlýðýmý bükülürüm sonra.
Bir zamanlar gülüþlerimi ekmiþtim her tarafýndan rengarenk fýþkýran bazen bir ortanca olur sarýlýrdým gönül balkonlarýna bazen de kaktüs gibi elini uzatana batardým bir damla su vermemek adýna ama bendim her açan çiçeðin soluðunda gökkuþaðý kýskanýr girmezdi bu çiçek bahçeme çünkü ben konuþurdum kendi lehçemde.
Þimdi kýrýk dallarým uzanmýþ kaldýrým kenarlarýna her tarafýmda ayrýk otlarý sarmalamýþ aþk kokan dudaklarýmý kurumuþ, kuru sarmaþýklarým gibi uzanmýyor kollarým geleceðe geçmiþe gömülmüþ düþlerim parmak izim bir karakolda fiþlenmiþ.
Suçum ne diye soruyorum parmaklarýyla iþaret ediyorlar ölüm kokan bahçemi daha kaç bahar gömülecek söyle diyorlar susuyorum sustukça gözlerim kara bulutlara nispet parçalý bulutlu bakýyor güneþ saklanmýþ arkasýna görünmeyen yerlerimi yakýyor.
Bilmiyorlar, görmüyorlar ben her baharda daha çok kokuyorum yar diye sadece gizliyorum yangýnlarýmý içimde bu yangýnlar kurak topraða çeviriyor her yerimi Ah bir kaldýrýp görebilseler derimi.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.