Aşk, asla ölmeyen bir marifettir

Bir yol ki giderim bir dem
Arif deðilim ki irfandan söz etsem
Urbam yamalýklý, baþým sarýklý, elim asalý
Sevdasýna meftun olmuþ bir âþýkta deðilem

Yoluma çýkar börtü böcekler
Her can kendi rýzký peþindeler
Nefsi ihya eden dünya hevesindeler
Ruhsuz ve kalpsiz maveradan söz ederler

Sabrýn hikmetini bilmeyenler
Hiddet ve asabiyet içinde amel ederler
Hýrs, hýnç, haset, kin, ne beladýr görmezler
Tefrika ve riya içindekiler, aþktan nasipsizler

Deryaya bir bak, iþit ve hisset
Miskinlik içinde dindarlýk yapanlarý reddet
Baðnazlýk ve tecessüs, akýl için ne büyük illet
Ýnsanlaþmayan beþer milletin baþýna büyük dert

Kadýn mahremiyle muhteremdir
Üryan olan ten hevesin, hevanýn esiridir
Dimað boþ, ruh sefih, kalp bizarsa hal sarhoþ
Koþ durma koþ, her yaþayan nefes için umuda koþ

Ölümden söz ederler, ürkerler
Mevtanýn baþýna geçince ne garip ki titrerler
Beden ölür, o leþ gibidir, toprakla üzeri örtülür
Ruh mukaddestir, aþk asla ölmeyen bir marifettir

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: