ÖLÜM

usul usul yaðýyor gözlerimden yaðmur
rüzgar dudaklarýmda haþin bir ýslýk
gece nihavend makamýnda bir þarký
hicran dolu soluklarým
kalemim, yaralý bir matem kadar pýsýrýk
bazen kuru aðaçlý parktýr mekaným
bazen ulu bir ýrmak
yapraklarý dökük, sularý beni boðan
yanýmda, vurulmuþ ceylan gibi dertli bir dost
elinde yanýk sigarasýyla imdadýma koþan
þimarýyor uðrak bilmez nazlý ilhâmým
geldikçe geliyor bu gece üstüme
tutup kaldýrýyor düþtüðüm yerden
imânýmý kurtaran sabah namazým

geceler, yalancý bir rüzgar
geceler mihmandârý sokaklarýn
ay karanlýkta beyaz atlý prens
yýldýzlar sýðýnaðý yalnýz kalanlarýn

’ölüm var’ diyorum, ölüm var nasýlsa
gölgelerle dolu þu dünyada
var olan tek gerçek ölüm aslýnda
ölüm;
bedenden kurtuluþudur bâki ruhlarýn..

Lütfi Karabýyýk


Sosyal Medyada Paylaşın: