Aşk

Aþký bilmeyen kendini aþýk sanýr
Ummanlarý bir katreye doldursan
Yahut kainatý bir zerreye sýðdýrsan
Yine de aþký anlamakta bir adým yol gitmiþ olmazsýn

Baþýný dik tutup aþýðým diyorsan beyhude...
Nasýl ki buðday baþak verdikçe eðilir
Aþýk olan da gönlü doldukça eðilir
Eðilir de dili lal olur gönül konuþur

Vuslatsýz aþk olmaz diyorsan nafile...
Ýnsaný insan yapan gönüldür cisim deðil
O ateþte gönül yanmadýkça
Yanýp piþmedikçe, dünya yansa ne çýkar

Beklediðin yanmaksa vuslat isteme
Ýstediðin vuslatsa aþký bekleme
Aþkýn diyetini veremeyeceksen
Vazgeçemeyeceksen her þeyden aþýðým deme

Aþk verdiklerinde deðil vazgeçtiklerindedir
Aþk bedende deðil, ruhundan ötededir
Vaki olursa aþktan bir hediyedir vuslat
Olmazsa hasret aþka diyetdir cellat

Ey yanmak isteyen
Yandým diye þikayet etme
Þükret ki yanmadasýn, sevdadasýn
Aþk bazen tatlý bir bakýþtýr
Ýbrahim misali ateþe atýlmaktýr bazen
Bazen içilen bir yudum sudur
Kainata sýðmamaktýr bazen

Dilini, elini baðla, gönlünü serbest býrak
Gönül konuþsun, gönül dinlesin
Gör kainatý ayakta tutan þifreyi
Duy herþeyi bir olana çaðýran besteyi

Her þey neden dönüyorsa
O sebeple sema yaptý Mevlana
O sebeple semaha durdu Pir Sultan
O sebeple diyar diyar dolaþtý Yunus

Aþkýn diyeti vazgeçmek
Hediyesi yanýp piþmektir
Zahirde öldürüp kendini
Batýnda dirilmektir

Aþk ne Yusuf’tur ne Züleyha
Ne Mecnun’dur ne Leyla
Aþk bilinmezi aramak
Bilinmezde kendini bulmaktýr.
Vuslat budur bilene
Bilip te boyun eðene

Fahrettin Petriçli
Sosyal Medyada Paylaşın: