Annemiz evlerde bir eþyanýn yerini bizlere sorar. Çocuklar eþyanýn yerini bulmak için her yeri arar. Araþtýrýr,bulamazsa belli deðil mi verdiði karar? Þey…Þey…Þey…Diyerek kendini ve karþýyý yorar.
Öðretmenimiz bilemediðimiz soru sorduðunda, Bir kýzarýklýk, bir utanma görülür gül yanaðýnda. Sana garip garip bakan öðrenciler olur yakýnýnda. Þey…Þey…Þey…Demek için bekler dilinin ucunda…
Duyularla kavranýlan her ortamda bir cisim ararýz. Bilinçten yoksun varlýklarda bu kelimeyi kullanýrýz. Bilmiyorum demek zor gelir bir yerlere saklanýrýz. Þey…Þey…Þey…Diyerek bilinmeyen yere sýðýnýrýz.
Her an, günlük hayatýmýz bilinmeyen þeylerle dolu. Sorulan sorularda cevap veremezsek tek çýkýþ yolu. Zannedersiniz ki insanlarýn kanatlanmýþ bir kolu. Þey…Þey…Þey…Diyerek geçmiyor mu hayat okulu?
Adýný bilemediðimiz cevaplarda sýðýnýrýz bu þeye. Kendimizi bilmemezlikten kurtarmaktýr tek gaye. Cevabýný bilmediðimizden sýðýnýyoruz bu çareye. Þey…Þey…Þey…Diyerek sýkýntý verme karþý bireye…
Hasan Kaya Eðitimci-Þair-yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
ihsansan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.