Sen bana sormuştun ya! Sırrın ne diye? Sırrım sen, sırrım hayatın yedi renkli karanfili.

Sen bana sormuþtun ya! Sýrrýn ne diye?
Sýrrým sen, sýrrým hayatýn yedi renkli karanfili.
Her bir renkte deðiþik öyküler,
Her öyküde deðiþik iklimler.





Bir ömür sýðar mý? Birkaç satýra dedin ya!
Ömür dediðin ne ki? Kalan akýlda.
Göz açýp kapama zamanýna eþ deðerde deðil mi?
Ýþte! Avuçlarýmdan dökülen, birkaç satýr’sýn sen.
Ýs kokulu ömrümde gezinen.





Bakýþlarýmda, bir kadýn saklandý dedi gece.
Bir kadýn terk edilmiþti,
Gözleri kadar gece.





Üþüyen sol yanýnda yangýnlar is kokulu kadýn,
Düþleri sol yanýnda kýrgýn,
Bir kadýn dün gece terk edilmiþti.





Hayal kurmayý unutan bir kadýn doðdu,
Doðuda bir kadýn öldü,
Gözleri mor kadýnlar çürüdü.





Yazgý kundaðýna beledi anasý,
Sýrtýndan vurdu babasý,
Ýþte! O yüzden,
Gece kadar kör,
Kör talihi kadar, bonkör bin kadýn öyküsü yazýldý.





Doðuda bir kadýn öldü,
Gözleri mor kadýnlar çürüdü,
Sen bana sormuþtun ya! Sýrrýn ne diye?
Sýrrým sen, sýrrým hayatýn yedi renkli karanfili,




mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: