Benim çocukluðumda mahallemizde böyle biri yaþardý…
- - - DELÝ - - -
Bizim mahallede bir deli vardý
Yaþýný bilmeden yaþlanýyordu!
Henüz sokaðýnýn yol ayrýmýnda
Evine girmeden taþlanýyordu!
Bir muhabbet duysa kulak kabartýr
Yorgun bakýþýyla yürek sarartýr
Güldü desem cehennemi aratýr
Alevi gelmeden yaslanýyordu!
Güneþi gördü mü selam dururdu
Eliyle gözüne gölge olurdu
Kim bilir orada kimi bulurdu
Bakarken durmadan ýslanýyordu!
Ýndirip elini büyük hevesle
Yarýlardý yolu bir tek nefesle
Üç beþ çocuk görmüþ buymuþ mesele
Oraya varmadan dýþlanýyordu!
Biz mi ?
Olana bitene keyifle baktýk
Aðlayan yüreðe gülmeye kalktýk
Bilmem ki bu nefsi nerde býraktýk
Gözyaþý silmeden paslanýyordu!
Delidir diyerek gülüp geçen ben,
Doðrusu dururken yanlýþ seçen ben,
Ne var ki gönlümde sýnav açan sen,
Soruyu sormadan sesleniyordu!
Soruyu sormadan sesleniyordu..!
M .Levent ÖZGEÇ
Gönül Pýnarý Kitabýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.