İki Kişilik Son Orkestra

o gün üçüncü sayfanýn içinde durduk
tartýþýlmaz olanýn bitirdiði bütün sonralar ve eskiler için
veda etme vakti geliyor diyen zamanýn
bir adým daha sonrasýný düþündük

artýk bütün köprülerden beraber geçiyorduk
eðilecek olsam gölgem
ve ben senin için bir hakikat trajedisi veya deðilim
sonsuz kýratlýk elmaslarýn içinden çýkýþ yok
parýltýlar ilerliyor
oysa ne saçma þeydi
ayný anda oradan geçenlerin
parçalara bölündüðünü görmek

ip ve saksýnýn þaþkýnlýðý
insana ödünç verilmiþ kýzýl günlerin
son akþamýnda ne düþünüyorsunuz öyle
basit matematik hesaplamalarýn dibi
ganimet yaðmuru kadar çok edebiyat

olsa hiç þaþmam
onca þeyi nereye sýðdýrýyorsunuz öyle
bizim bildiðimiz karanlýklarýn ötesinde
daha coþkulu atýlacak oluyorsunuz üstümüze
diyorsunuz ki kalenin þimþeklerini dindirdik
beyazlýðýn aðlayan aðýdýnda eski çað düþüncesi
ironi peronunda yalnýzlýk þarkýsý söyleyen
iki kiþilik son orkestra oluyorum

ters sularla düþünüle gelmiþ çiðneme
aðýz yoruluyor tutunacak yeri yok
küçül bakalým diyor intikamcý cüce
benim kadar ol ve gör
dünya bizim için iki kat daha büyük
senin düþündüklerinden

gözlerini açtýðýnda oracýkta
sana umudun uzunluðunu soracaklar
hemen cevap vereceksin tamam mý
duygu hýzýnda hazýrlanmýþ
son isteðin ne olabilir.



Sosyal Medyada Paylaşın: