SÖZ DE YOK!

SÖZ DE YOK!

Hani beraber yürüdüðümüz
Sokak vardý ya
Kaldýrýmý bile olmayan
Þimdi çok deðiþti
Kaldýrýmý var artýk
Arnavut kaldýrýmý dediklerinden
Hani o sokaðýn baþýnda beklerdim ya seni
Bugün yine bekledim
Gelmeyeceðini bile bile
Yýllar geçmiþti seni görmeyeli
Yýlda en az birkaç kez beklerdim seni
Her bekleyiþim hüsranla biter,
Baþým öne eðik eve giderdim
Kim bilir þimdi ne yapýyor,
Nasýl birisi olmuþtun?
Gelsen bile belki de tanýmayacaktým seni
Saatime baktým bir hayli zaman geçmiþti
Yine gelmedin
Her seferinde yokluðunun ýzdýrabý
Ýlmek ilmek dokunurdu yüreðime.
Ve ben o sokaðý yine yalnýz yürüdüm
Her zaman gittiðimiz parka gittim
Önce bir banka oturdum.
Ateþli tartýþmalarýmýz gözümün önüne geldi bir bir
Birden yüzümde hafif bir tebessüm oluþtu
Ben ayrýlýk þiirlerini savunurdum
Sen aþk þiirlerini
Oysaki ayrýlýðý sevmediðimdendi
Ayrýlýk þiirlerini savunmam
Sonra salýncakta sallardým seni
Daha hýzlý, daha hýzlý deyip dururdun
Bir papatya koparýp uzatýrdým sana
Dünyalar kadar mutlu olurdun
Her þey güzeldi de
Ayrýlýp eve gitmek zor gelirdi bize
Oysa þimdiki ayrýlýðý tatmamýþtýk daha
Þimdiki ayrýlýðýn acýsýnýn tarifi yok bence
Söylenecek söz de yok..

14.04.14
e-uzun


Sosyal Medyada Paylaşın: