Üþümüþ ellerimle sarýldým parmaklarýna minicik serçe yüreðimle ýsýt diyordum ýsýt ki donacaðým bu zemheri gecelerde öyle küçücüðüm ki öyle çaresizim ki nasýrlý avuçlarýndan bir tutam mutluluk ver dudaklarýma bak nasýl susamýþým kana kana içmezsem oracýkta kopar kafamý bir daha anma aðzýna yar diye adýmý.
Kaybolan ömrümün el deðmemiþ baharý henüz kirletmeden hazan mevsimi kuru yapraklarýyla rüzgarlar gücü yettiðine esermiþ gücü yettiðini sökermiþ dibinden ben son düþen yapraðýn olayým ömrüne öyle sýký sar ki beni ne boran ne de kar koparamasýn kök salmýþ topraðýndayým hadi tut beni..
Her sabah camýna konan o serçe benim al içeri diye büzüþüp durduðuma bakma beklemekten usanmaz bu yürek bir kaç parça ekmeðe tav olur bakma mahsun duruþuma bakma küçük oluþuma bende aslan gibi bir yürek var.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.