Þehir sessiz Ya da ben saðýrým, þehir bana dilsiz Küçüðüm, yetersiz Bir böcek kadar deðersiz
Feri sönmüþ evlerin Ýçinde Ruhlarý etlerinden alýnmýþ insan yýðýný Yýðýn yýðýn insan tarlasý bu þehir
Geceyi titretiyor horlamalarý Ezaný bastýrýyor sesleri Haykýrýyorum ben de Sessiz ve iniltili Kalkýn ahali Sayýklýyor þehir Uykusunda öldürülmüþ harabe evler Harabe edilmiþ evler Uykusunda öldürülüyor
Ve bir an Sarýyor etrafýmý çepeçevre karanlýk Çaðýrýyor beni yine Derini olmayan siyahlýk Heyulalarým var baþ döndüren Sadece bir adým, gerisi yarým
Bir saatim var arkamdan aðlayacak Zamaný durmuþ, duvara astýrýlmýþ Çýldýrtýyor zaman Ve aðlýyor duvar Ay yok, yýldýz yok Bir gece vakti Etrafta kimsecikler yok
Yaðmur alacaklý vuruyor Sudan dolma balyozlarýyla Derme çatma çatým Eziliyor Þefkatli bir tokat yiyor çünkü
Sonra Ölümün soðuk sesi rüzgârda Esiyor yüzüme iniltileri rüzgârýn Etraf sessiz Yalnýzým Kimsecikler yok
Bir ara içimin karanlýðý iliþiyor gözüme Göç rüzgârlarý cesaretimi okþuyor Bir adým kadar yakýn uzun uyku Bir rüyaymýþ dünya Üç günün üçü de salgýn hastalýk Uyanmak anca uzun uykuyla
Birden Ne sabah, ne de gece Belirsizlik yaþýyor zaman Bir ses çaðlýyor kulaðýma Ýliklerim hissedercesine Ruhum okþanýyor Bu ses ile yaþ’lanýyorum Yýrtýlýyor alným Ramak kalmýþtý, sadece bir adým Allah’tan Yalaz, kirpiklerimi yakmýþtý
Aðlýyor gözlerim Utanýrcasýna kendinden Islanýyor toprak Yýkanýyor harabe evler ve þehir Bir eda yükseltiyorum gönlümün enginliklerinden Eda dua oluyor sonra Kabul görüyor Ve Þehir artýk Fatiha Þehir artýk tanýdýk
Muhammed Ýþler Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed İşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.