gecenin nabzý atýyor yine sensiz.. Berlin´in caddeleri altýnda olsada ayaklarýmýn, ne fayda? sessizlik ,karanlýk benim yoldaþýmlarým.. sanma bitecek güneþin doðmasýyla...
yalnýzlýklarý oynuyorlar kalabalýklar.. dað baþýnda olmanýn bir özürü olabilirdi.. þimdi ise kayboluþluðun baþka bir þekli þemali.. atýn beni son çare vurdumduymazlýklara...
düþün ki,bir dünya köþeli.. her dönüþünde kanatýyor çaresizlikleri.. gel zaman git zaman zamaný mechul.. yetmiyormuþ gibi dört elle yapýþmýþ yakamýza...
ey gözlerimin önünden gitmeyen yar.. talihsizliklerin bankosuyum ben.. yarýnlara çelme takýlmýþ gibi duruyorlar karþýmda.. ne gecem belli ne de gündüzüm...
aslýnda demek istediðim þu.. umutlar bir iþe yaramýyorlar sensiz.. düþün ki,bir yaðmur ýslatmýyor ýslatmýyor.. ben ona yaðmur diyebilirmiyim ki?.. ben ona yaðmur diyebilirmiyim ki?...
(Berlin 21.06.2014)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.