SON PERDE

Eyy! Hayat
Ne istiyorum biliyor musun?
Boyum kadar bir bahçe
Güneþi köþeden vursun
Direnmeden boyun eðeceðim
Korkmuyorum ki


Yaz kýþtan ayrýlýyor
Göðsüm eski bir mahzen yeri
Ahh! Kalbim direniþimi baðýþla
Güneþ saðdan vuruyor
Yarýsý karanlýk gölgem
Solumu acýtýyor


Tuhaf bir duygu biraz hüzün var sitem var
Düþüncelerim þekle göre
Bütün hayatýma hakim
Yarýsý karanlýk gölgem


Kollarým yana düþtü hayat çýkmazda
Yýllar önceki coþku hevesler kursaðýmda
Sevgi var ötesi yok
Güneþte yazý karartýr
Kudreti var fakat ömür geçici
Birbirine kenetler de bu baðý
Saðlam tutaný yok


Son perde


Ýþte hikayemin son safhasý
Birbirini tutmayan cümle parçalarý
Kendi düþüncelerimin içinde çýrpýnýrken
Birinci sýnýf yazarlar ne kadar zengin
Baþý ortasý bulunmayan cümlelerimde
Tekrarlatýr kendini psikolojik nakaratlarla


Þimdi gözlerimde tatlý bir hüzün
Kalbimi buran bir hasret
Gecemi iþgal eden sen
Ne tuhaf deðil mi?


Her gün bir öncekinden daha güzelini aramak
Bir ýþýk demeti içinde sayfa, sayfa dönüp kendinde kalmak
Gece yarýyý bulunca hülyalarým meydan okur
Fýsýldar kulaðýma la,la,la
Rüyalarým gibi karýþtý hayallerim
Beni býrakma.


Dargýným dargýn
Davalarým davacý kendi kendime
Parmaklarým inceldi bir elim baþým üstüne
Kalp sýzýmý mahkum eden yargý
Bakma gözlerime öyle
Yýllar önce onlarýn þefkat nuru aktý
Ölüm yaklaþtý sezen yaralý


Aydýnlýðý istedim hep korktuðum zamanda geldi
Ne içimde ýstýrap ne gözümde yaþ
Duygularý öldürüp inceleyen soðuk bilim
Hani benim düþlerimin tespiti
Siyah örtülü kaldý içimdeki mihrap



Berþah-Nurhan Doðrul 20 Haziran 2014 Cuma /Sakarya
Sosyal Medyada Paylaşın: