Semada yalnýz gezen yýldýzlar görün beni Kalabalýk içinde tek baþýma kalmýþým Unutamam yýllardýr alnýmdaki buseni Eski resmine bakýp hayaline dalmýþým
Nasýl geçti seneler farkýna varamadan Çocuklar kadar þendik yoktu hiç bir tasamýz Doya doya kollarýn boynumu saramadan Ne kurallar koyardýk ne de vardý yasamýz
Nazar mý deydi bize ne oldu anlamadým Tam mutlu olduk derken ayrý düþtük ikimiz Bilmem kabahat kimde sözünü dinlemedim Söylesene sevgili þimdi nerde biz kimiz
Ne ummuþtuk ne bulduk savrulduk köþe bucak Ne sen oldun çok mutlu ne ben erdim murada Yýllarca bekledim hep açmadýn aþka kucak Ele mutluluk çýktý bize hüzün kurada
El ele tutuþurken birden ayýrdý kader Geceler dostum oldu sabaha dek aðladým Yerleþti yüreðime hiç terk etmedi keder Alýn yazýmmýþ deyip karalarý baðladým
Kadere boyun eðdim razý oldum her þeye Mutluluk dilemekden baþka ne gelir elden Uzaklardan izledim cekilip bir köþeye Ýstesemde adýný düþüremedim dilden
HASAN YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasanyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.