kahve rengi gözlerinle yorgan ol gözlerime

seni seviyorum demeye kelimelerim bile ürkek
caseritini! kaybetmek korkusundan, yitirmiþ yürek
ayaz degmis gibi kelimelerim titriyor karþinda
avazim geldikce halbuki haykýrmak istrdim dunyaya
kahverengi gozlerinle yorgan ol gozlerime diye
ýsýt askinla, degdirtme kimsenin gozlerini gozlerime
bakma sen cumlelerimin korkakligina oyle can
iþ guzelligini ,askýmý anlatmak olunca kesilirler aslan
yinede yutkunmaktan firsatim olmaz seni seviyoruma
heycanlanir yuregim sesi dilimden cok cikar
iyisimi sen beni anla can yuregim sana carpar
degmemis olsada bir kerecik bile gozlerin gozlerime
yine de deger bence gozlerimi gozlerine vermeye
ort iste can kahverengi yorganimi uzerime
ben raziyim can bir omur ortunmeye
keske dilimde kalemim kadar yürekli olsaydý
kaybetme korkusu onuda sarmasaydi
mesela seni seviyorumlari sýralaya bilmeliydi
sonra guzelligini dusurmemeliyidi oyle ucunda
her isminin olmadigi cumle israftan sayilmali
hercumledeki herherfin noktasinda sen olmaliydin
kahve rengi gozlerin benim tozpembe hayallerimle
mutluluklarla nikahlanmaliydilar el ele
ne caseretim var bunlari soylemeye ne ima etmeye
anla iste can anla ask atesi coktan dusmus bedene ...
...........cahit berke akkas
Sosyal Medyada Paylaşın: