Gülerek aðlatarak zaman söyler sözünü Uzletinden musdarip bir toprak gibi çorak Geçmiþine bakarak sahiplenir hüzünü Yalnýzlýk girdabýnda nasibindir hep firak
Elinde son tesellin kýrýk üç beþ hatýra Yasýyla kederlenir tutulur hep nefesin Ne zaman yâri ansan yüzü gelir hatýra Bir volkan gibi patlar içinden çýkmaz sesin
Solsun gün, dönsün gece, hasret acý verse de gelirken ses vermesin, yaksýn seni kavursun Kar yaðmýþ þakaklarýn hazanlara erse de Hercümerç yüreðinle demir alýp, savursun
Ne çýksýn bir patika ne yolun yâre varsýn Varsýn aðyar bilip de sana kalsýn bigane Menzilinde o varsa koþ git kollarý sarsýn Yürürsün baþýn dimdik o aklýnda yegane