üç pencere biri sende gözlerini yumuyor geceye diðeri kimin bilmiyorum serseri alakalýymýþ gibi sokak lambasýnýn sarý ýþýðý aðlayacak olsam ilk o kedi sonra nedense biraz þaþkýn býrakýyorum ay ýþýðýna kelimeleri
ne basit suçluluk oysa dudaðýndaki yangýn incir sütünün býraktýðý iz ve angaryasý bir kaç gün süren dallar sarktý pencereme
bende savruldum o gün hep aynýsý oluyordu sabahlarý telaþ içinde uyanýrken bütün parçalarý bir birine geçen o düþ yumaðýnda sende vardýn içimde
nasýl sýyrýlýr bulut gök yüzünden uzayacak olsa yeniden baþlayan þarkýmýza eþlik ettikçe taze çiçekler ne kadar inansak bile seviyoruz demeyecekler
yok olmuyor ilginç bu hýz kervanýnda duraðý olmayan savruluþlar besleniyor sevgiler çoðaldýkça keskinleþen yýldýz azaldýkça yaðmurlar defnediliyor korkak nefesimize.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.