Ey can… Figansýn, bizarsýn Ruhuna yaslanmýþ bir nazsýn Gönlünü Rabbine sunan farksýn Susarsýn, aðlarsýn Mýsralar yazan hicransýn Ne kadar gülsen, sabra yönelsen Ýçini titreten geceye Bir bir itiraf etsen Düþlerinde hülyalara bezensen Solgun umutlarý Merak edip kederlensen Tenini okþayan yaðmurla Kendine gelsen Düþlesen, düþünsen Tahayyül edip beklesen Gülen, göçen, gelen, hiç haber Gelmeyen için üzülsen Gülmek sana Ne kadar yakýþýyorsa Aðlamakta o kadar Yakýn duruyor nazarýmda Her neþe, sevinç kaçmak deðildir Kaçmak bizzat Halinden uzaklaþmaktýr Ýçinde ne kadar ben varsa Dilediðin gibi yaþa Bazen geç aynanýn karþýsýna Göçüp gidenler hatýrýna Yaþamak, faniliðe kanmak deðildir Yaþamak, aklýn, ilmin, Ýrfanýn, izanýn tekâmülü Ruhun yüceliði, kalbin nazar gâh Hassasiyeti, haþyetidir Neþe ve muhabbet bu nazardan Tezahür eden güzelliktir Zafiyet bizler içindir ve fakat Kemaliyet ihlâsla gidenlerindir…
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.