þehrin ölüme eþ duvarlarý bülbül ve þiiri susturduðunda sayýklarýz ya doða’llýðý bir yer var mý sevgilim varoluþ anlamý yitirdiðinde surat asýklýðýmýzýn þarký dinleyeceði
hiç yalan bakmamýþ gözler dipteki karanlýðý görür de aðlar , hani sezdirmeden hani umman bir yangýn iç organlarýmýzý ayaklarýmýza düþürür üþümekle baþlarýz ya güne hepimizin ruhani irin olduðunu anlarýz aniden bir tür delilik kokar tenimiz bebekliðimiz ve kimsesizliðimiz ayaklanamaz bu hengamenin her þeyiyizdir
yanlýþ seçimler bizi de vurur alnýmýzdan düzene karþý olmak tamire yetmez topraðýn kalbi anlar insanýn zalimliðini uyanýp bakamayýz bir türlü bitmeyen vahþete alýþkanlýklarýmýz ýþýðýmýzý azalttýðýnda ne dua ne bir arkadaþ hýþmýmýzý dizginleyemediðinde seviþmelerimiz düþman olduðunda sabaha usul usul ama defalarca selam yolladýðýmýz acýlarýn bizi demirleþtirmesine artýk þiir diyemediðimizde fakat tüküremediðimizde feleðin çarkýna
bir yer var mý sevgilim hiç garipsemeden yaþayýp gittiðimiz tükeniþten bir öpüþ vakti devrimler türeteceðimiz masal kadar çok gülümseyiþi hatýrlatacak ve biz etten düþten canlýlarýn adýmýzý býrakýp gidebileceðimiz bir yer...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.