koca var
Bir zamanlar yâr diyerek bildiðim
Meðer elmiþ, þimdi çýktý foyasý
Caným versem bile azdýr dediðim
Bir sýçradý, döküldü tüm boyasý.
Gördüðümde, dilindeki zehiri
Çöl eyledi, içimdeki nehiri
Kim ne bilsin, çektirdiði kahýrý
Ol zâlimin, kalmamýþ ki hayasý.
Ne yâr denir, ne de yâren adama
Kökü yok ki, dallar ise budama
Bir daha da, gelmez olsun odama
Gözü toprak ile, tez gün doyasý.
Güler TURAN
Bir de KOCA Var
Sevdâ yeli, aþk baðýna dalýnca
Mevsim durur, kara kýþým yaz olur
Can sevdiðim, aklým baþtan alýnca
Mekânýmýz, düðün dernek saz olur.
Gecelerim, yýldýzlarla þenlenir
Ay gülümser, suskun rûhum demlenir
Hüznüm biter, gönül gözüm nemlenir
Her ânýmýz; ömre bedel hâz olur.
Uzun uzun, hayallere dalýnca
Ve kendimle, hep baþbaþa kalýnca
Böyle hassas, böyle içten olunca
Ahvâlimiz, eþe__dosta naz olur.
Güler TURAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.