Bizim evin direði daha doðmadan çökmüþ Viraneler içinde mahsun bir güldüm babam Suçum neyidi bilmem felek boynumu bükmüþ Alem baba dedikçe ben bin kez öldüm babam
Hep seni zannederdim yabancý gördüðümü Sekiz yaþýnda idim öðrendim öldüðünü Yýllar geçti üstünden çözmedim kör düðümü Ruhum dara çekildi ben öyle kaldým babam
Ezberime almýþtým o üç beþ kelimeyi Baban dürüs insandý baban aþiret beyi Yýllardýr saklýyorum senden kalan gömleði Dokunsalar aðlarým bilsen ne doldum babam
Evlenince çýktýlar hýsým ve akrabalar Kimi miras peþinde kimi sarýlýp aðlar Dünya umurumda mý hasretin özü daðlar Çatlayan yüreðimi ikiye böldüm babam
Amcan demiþti bana korkak heriftir diye Katil olurum diye kaçtý bu Kayseri’ye Anladým taþýdýðým þeref senden hediye Namus ve halsiyeti hep þeref bildim babam
Nasýl ki güneþ vurur kar baþlar erimeye Yarým bir elma düþün mahkumdur çürümeye Yada sakat bir insan sendeler yürümeye Sen hiç olmadýn iþte ben sakat kaldým babam
Alem kýymet bilmesin bana kutsal kelime Her derde çare var da çare yokmuþ ölüme Kul Garib’im dualar mezardaki gülüme Derim elbette birgün iþte ben geldim babam
Emine Çerçi Sosyal Medyada Paylaşın:
emine çerçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.