Ne zaman yüzüne baksam babamýn Ýçimde tarifsiz hisler oluþur Hep huzura doðru kanadý çýrpan Kalbime bir yýðýn kuþlar doluþur …
Ne zaman dinlesem can kulaðýyla Bir dersten bir derse girer dururum Mütevazýlýðýn resmini çizip Erdemle boyayýp ressam olurum.
Ne zaman yanýna varsam babamýn Zaman bir yalana ortaklýk eder Karlanmýþ baþým da, kýrklý yaþým da Hepsi de hükmünü birden kaybeder.
Aynalar kýrýlýr onun yanýnda Yanýnda þefkati hemen bulurum Bir mucizeyle üstelik her defa Ben yeniden -yine- çocuk olurum… 2014/ Mübeccel Zeynep Çubukçu (Ünalan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
mubeccell Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.