Babamı Getiriyorlar Bana
Ah baba ah, tüm çocuklar böyle mi hisseder bilmem ama
Senin aldýðýn ekmek, peynir, zeytin ve ellerinle demlediðin çay
Nedense baldan daha tatlý gelirdi bana
Uykularým, düþlerim, çocuk gülüþlerim bile seninle güzeldi baba
Sen varsýn diye þýmarýk, sen varsýn diye çocuktum ben
Her gün okuduðun gazeteleri, kaybolmasýn, kýrýlmasýn diye köþe bucak sakladýðýn gözlüðünü
Þimdilerde antika olmuþ kimsenin yüzüne bile bakmadýðý
Lambalý radyomuzun baþýnda oturup birlikte pür dikkat dinlediðimiz haberleri, þarkýlarý
Hiç ama hiç unutmadým baba
Bana kalsa dizlerinin dibinden asla ayrýlmazdým ama
Bir sabah ansýzýn, yavruna son kez doya doya sarýlýp öpmeden
Üstelik hoþça kal bile demeden, sessizce gidiverdin
Oysa ben daha büyümemiþtim, hayatý öðrenmemiþtim
Senden sonra yetimliði, horlanmayý, yere düþüp tekrar doðrulmayý
Kýsaca dimdik ayakta durmayý hayatýn kendisi öðretti bana ve
Ýyiler kadar kötülerinde yaþadýðý bu dünyada tek tesellim gökyüzü oldu baba
Her derdimi, hüznümü, hatta cimri sevinçlerimi bile gökyüzü ile paylaþtým durdum
Ona baktýkça huzur buldum, ona baktýkça hayal kurdum
Hayal kurdukça bazen ay, bazen güneþ, bazen yýldýz oldum ah ah
Ah baba ah, tüm çocuklar babalarýna mý benzer büyünce bilmem ama
Ben sana benzedim, her akþam bize masal anlat diyen çocuklarýma
Anýlarýmý anlatýyorum, çünkü anýlar daha þefkatli oluyor ve
En güzeli de ne biliyor musun baba
Her akþam babamý getiriyorlar bana.
Nurcan TALAY
14.06.2014
Saat:19:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.