dönüþür günün rengi pembeye açýlýnca gözlerim bir derin uykuya.. su gibi duru ve berrak yalnýz bir yaný mazimtrak ötesini;anlamsýzdýr,aramak... yanarken can evim dört köþeden, anlam çýkarmak da neydi su sesinden; bana bir iklim bahþet ya ilahi, ýlgýt ýlgýt rüzgarýyla bahar busesinden...
þimdi bir ayrýlýksa içimdeki bu tarifsizlik vuslatýný doldur can damarlarýma ilik ilik.. yoksa benden fayda yok yar adýyla desinler ki vuslata ermiþ yaradanýyla.. ya da dur, çevir þu giden treni; gamlarýmý unutmuþum bu þehirde, bir de sensiz geçen akþamlarýmý; onlarsýz çekilmez gurbet dediðin, yeter ey firak; yeter, beni eylediðin!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
müebbet fani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.