Keþke insan yerine aðaç olsaydým Dikilseydim yýllarca oturmayýp Saçým kýþýn dökülüp yazýn çýksaydý Meyve verseydim insanlara Aþk mekaný yapsaydým aþýklara Anne babalarýn ikinci baharlarýný yaþatsaydým Geceleri yýldýzlar gönlüme deðip Sabahlarý güneþ kollarýmda doðsaydý Gölge olsaydým kuzu ve çobanlara Ney sesi beni mest etseydi Týrnaðým ýsýtsaydý üþüyenleri Hayvanla böcekler omzuma çýkýp Bütün kuþlar saçýma konsaydý Tüm çiçekler koksaydý yaným baþýmda Sizlere aþýk oldum diyebilseydim Özgürse ve korkmadan Bulut gözyaþlarýný içip Gökkuþaðýyla dans etseydim Bakýþlarla da olsa seviþseydim onlarla Dimdik dursaydým çürümüþ toplumun çektirdiklerine Ýnsanlarý uyutup tek ben ayakta kalsaydým Fidan gibi doðup Koca çýnar olarak ölseydim.
FATÝH GÜLER Sosyal Medyada Paylaşın:
gölgeli meşhur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.