güllerle uyandým bu sabah bir baktým her taraf þiir bulaþtý parmaklarýma sesinden öpecekti az kalsýn sonra dedim kendi kendime yine o ayný þarkýyý söyle "bundan sonra çocuklarýn ve kuþlarýn kalbinde gezeceðim" anladým ki aþk insaný inceltiyormuþ sonra incele incele batýyor insan acýyor, kanatiyor.. hem ben seni sevmeyi seviyorum özlemeyi deðil ki belki ayni satýrlarý içmiþtir gözlerimiz bilmiyorum belki de ayni þarkýda içlenmiþizdir.. bildiðim tek þey artýk gözlerimiz deðil eylemlerimiz deðecek.. bizse hep uzaklarda olacaðýz çok uzaklarda.. belki bir þarkýda buluþuruz yine gözyaþlarýmýz deðerse birbirine yürümüþtük.. Hani sen arkaný dönüp baktýðýnda beni yalnizca adýmlarýný seyrederken görmüþtün.. -neden öyle baktýn?, demiþtin -hiç!, demiþtim hiççç... þimdi olduðu gibi adýmlarýný seyrediyorum gidiþinin bir de durup durup söylüyorum kalbime hiç sevmemiþ hiç.. Sosyal Medyada Paylaşın:
fundagokcen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.