’ Belki de aþk ölümsüzdü Biz onu ölmekten beter etmeseydik eðer ’
Ah hiç bir vakte sýðdýramadým nazýný VERDA ! Dâra çekilse baþým Saadet tahtýnda hülle biçerim Ýnlemem ki çile kapýsýnda okunsa adýn Ezcümle fermân ile bahtýma yazar geçerim
Kendi beraatinden kaçan kuþlar misali gün Efsunlu bir düðüm ile gövdemi eziyor Tenimde hayat Ve kýrýk kolunda bir sarkacýn Dalgalanýp duruluyor sular
Varlýk ; nefesin yetmediði o yerde Kutlu bir çaðrýnýn yaktýðý ’od’ la Tutuþmasýnda kandilin
Aðla ! Ýçleniyor kalbimin sen dolu týnýlarý Sulak yerlerde açsýn diye nilüferler Ömrümün karlý daðlarýna umut taþýyor Ve kýyametin ardýndan ihya oluþunda yaþýyor En berrak günlerini
Ah avuç içimde bekleyen güvercin bakýþlý VERDA ! Hatmî gülüþüyle kýbleme dokunan ’es’ Al ! Beni de savur ýþkýnlarýnýn olduðu yere Bâkî kalsýn dudaðýmdan akan ’âmin ’ seslerim
Kâfî deðil mi Kirpiðimden kopan þuleler Yanmaksa yandým nârýna Yýkýlmaksa andým olsun Göz ile izan arasýnda kalýrsa aklým
Elime el olma ! Gülüme dal bulma telaþýndan kaçtým koynuna Düþtüm kalktým Düþtüm kaldým Ve darmadaðýn saçlarým Duyguyla vurulmak Aþkla devrilmekti adý Aldýrmadým Gönlüme yuva yapan kuþtu bakýþlarýn Kucaðýmý açtým
Yâr ateþiyle yanmak Aydýnlanmaksa muradýmýz VERDA ! Ýnce bir nakýþ ile örül ömrüme Yardan düþmenin acýsýyla irkiliyor uykularýmýz