Bir hüzün konvoyuna binip giderken aþkýmýz Ardýna bile bakmýyor bir bilinmezliðe doðru giderken Uçsuz bucaksýz bir gidiþ oluyor onunkisi , Dönüþ bileti bir daha asla kesilmeyen .
Ýçindeki umutlarý bir bir öldürürken bu gidiþte Vardýðý o bilinmezlikte kimse karþýlamýyor onu Yalnýzlýk bir sýrdaþ , yol arkadaþý oluyor ona , Küskünleri , kýrgýnlarý sükuta varýyor onda
Dilsiz kalýyor kelimeler , cümleler son demde Varmýyor anlam bulmuyor artýk Bir hoþçakal’ a sýðýyor bu gidiþ , Adý gibi bilinmez bir sevda misali .
BY EDEBÝYAT # &
Sosyal Medyada Paylaşın:
By_eDeBiYaT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.