sesi çalýnan günlerimin çýðlýðýna düþerken adýn erken gelen hüzünlerin mumlarýný yakýyorum avaz avaz þiirlerimi duymuyorsun duymuyorsun inancýma yansýyan aydýnlýðý sönüyorum ömrünün sokak aralarýnda
denizin mavisine karýþan gençliðimi gönderiyorum sen sadece yosun tutan hikayemi okuyorsun masumiyetimin kaný akarken cümlelerime utançtan kýzarmýþ bir çocuk sanýyorsun oysa ki bir ýrmak gibi deliyim ç’aðlayan tarafýmý görmüyorsun
susuyorum þimdi ürüyen gecelerde dilimde çivi gibi kelimeler saklýyorum duvar takliti yapan gecenin suratýna dil ucuyla umut çakmaya geliyorum “” Ýnsanýn içinde iki köpek vardýr hangisini beslerse o baskýn olur “” sana sevgi akýtýyorum salyamdýr sanýyorsun
görmüyorsun gözlerimin içinde yýrtýlan yelkenleri rüzgarýn adaletine sýðýnmadan direnen gemileri her þey gözlerimde oluyordu halbuki acý gözlerimde su gözlerimde umudumu kirpiklerime asýyorum düþ-tüm ellerine görmüyorsun ............................... g’öremiyorsun...
Arzen ATA “Kýzýlderili Atasözü”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzen Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.