UNUTMAK VAKTİ

Serin bir yaz akþamý,
Güneþ batmak üzere, uzaklarda . .
Hafif bir meltem, cývýldaþan minik serçeler,
Bilmem ki sevdiklerim nerdeler.

Ne masmavi bir deniz ne de uçuþan martýlar var burda.
Þimdi susmak zamaný, gönül hep yarda.
Hani hep içe þune derdin ya sen,
Ne rakým beyazlaþýyor ne de dumaný var sigaramýn, sensiz. . .

Dilencindim ben senin,
Gönlünden ne koparsa razýydým, bir parça sevgine.
Þimdi görsen halimi belki dersin,
Kim bu yazýk! Deli mi ne?

Aynalar.. Zalim aynalar..
Ne zaman baksam hep ordalar..

Þimdi eski resimleri karýþtýrma vakti..
Bir kenarda vidyomuz vardý sen ve ben ayný karede..
Ben sazýmý çalýyordum hani bir tiyatro sahnesinde...

Þiirde olmasa neyapardým bilmiyorum.
Yazdýkça inan kayboluyorum,
Ne kafiyem var ne uyak.
Hayatým gibi sevgiye uzak..

Geldim yine bir þiirin sonuna,
Unutmak vakti mi,
Bilmem ki yeni bir aþk gelir mi gönül kapýma,
Demezmiydin hep her son bir baþlangýç,
Kader bu bilinmez ne olur yarýna . . .

Sosyal Medyada Paylaşın: