Bugünde elden çýkýp, bitmeye meyil etti. Ne hayallerim vardý, batan gün ile bitti. Hayat denilen oyun, sadece bir gün imiþ. Veda bile etmeden, ansýzýn çekip gitti.
Ardýndan baka kaldým, mazideki günlerin, Esiri yaþamýþým, meðer boþ hayallerin, Hayat denilen uðraþ, yalnýz bir rüya imiþ. Hasretini hep çektim, yaþadýðým dünlerin.
Hayatýn baþlangýcý, rahim denen giriþten, Ders alan yok sanýrým, bu geliþ ve gidiþten, Gözlerini kapamýþ, sonunu görmez imiþ. Dünyaya dalmýþ akýl, anlamaz ki bu iþten.
Ne zaman uyanacak, bu gaflet uykusundan, Saklanmýþ çýkmaz nefis, dalalet kuytusundan. Hep belalar çekse de, sanýr dünya hoþ imiþ. Tövbe edip ayrýlmaz, þeytanýn ordusundan.
Necdet EREM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet EREM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.