Siyahýn asaleti karýþýyor bazen satýrlarýma Yolun sonundaki ýþýk yok, o satýrla da Siyah sadece siyah, alabildiðine simsiyah Ölüme yakýn ölmeye hazýr satýrlar
Gülün dikenleri saplanýyor kalbime Bir gül uðruna bin can feda olsun diyorum Siyah kanýyor yaralarým. siyah akýyor göz yaþlarým ve ben bir gülün ihtiþamýnda ölüyorum
Maviymiþ denizler, gök yüzü de maviymiþ Gece baktýðýmdan mýdýr nedir benim dünyam siyahmýþ meðer Yüreðimin asaletinden midir ? yada dinmek bilmeyen yasýndan mý ? Bilmiyorum ! Ama ben siyahýn asaletli yasýyla ölüyorum
Ortalýk kan revan ve bir yerlerde hep yalan dolan Renkleri unuttum, gök kuþaðý gri þimdilerde Satýrlarýmda ben gibi koca bir hüzün Gündüzüm gece, gecem sessiz bir ölüm...
Berre Bek
Sosyal Medyada Paylaşın:
BerreBek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.