aslýnda ben en çok babamý sevdim; annemi sevebileceðim kadar.. yüzüne her baktýðýmda, saygýsýzlýðýmda; alýþkanlýklarýmda üzmek vardý, çocukluðumdaki heyecan kadar.. yapabilecek birþey kalmadýðýnda,çaresizlikle; suçladým hep kalbiyle ve aklandým kendimce sevgisizlikle, terkedilirken hep yalancý gülüþlerin arkasýndan ilgisizlikle ben en çok babamý sevdim, annemi sevebileceðim kadar kalbimdeki belirsizlikle..
12’ye 8’di tansiyonu anlardým hiç bakmadan en son babasýnýn mezarýnda gördüm aðlayýþýný, gözünden hiç yaþ akmadan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismihal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.