Esiyor bu gün afak’lardan esiyor
Takat’ine mahküm olmuþ beden
sis çökmüþ meydanlarda
Gölgelerle girmiþ harbe
Dumanlarý dövüyor dumalarý
Kýlýcýn darbelerinden kan deðil
Hüzün akýyor
bir þair’in kaleminden
Ahir zaman þiir’i yazýlýyor evvel’siz
Cebrail iþini yapmýþ ,
yine mi der gibi düþünmekte
Yer ile gök halen ayrý takýlmakta
Mikail’in sabrýna þaþýrmakta
Müþahit’lerin gözleri önünde
Yeksan oluyor toprak
Payidar’lýk artýk yok
Tohumlardan içe dönük filizler yeþermekte
bir þair son dizesini düþünmekte
O parcacýk ki ,can pazarýnda durmakta
Hayallerin içinde yaþamamýþ hiç hüsran
Azrail bile belki vazifesinden piþman
Söz olup dile gelse israfilin düþünde
Ýsrafil ne yapsýn ki son vazife için’se
Yapraklarý kurumuþ heba olmuþ dal çürük
Sýrtýný yaslamýþsýn koca gövde aðaç bitik
Afak’lardan gelmiyor çekmek için bir nefes
Bir þair son dize de çok kareler görmek te
Kaleminin izini belki son kez sevmekte
Abdurrahman güler 2014 bazen yazmaya ara verip okumaya yönelmek zamaný gelir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.