Senin tek aþkýn uykundu ... Ýstediðin zaman sevmeye çalýþmazdýn O senin en büyük ihtiyacýndý... Onsuz bi gün Sanki uyanmak deðildi..
Gözlerin ona dayanamamanýn acý kýrmýzýlýgýný taþýrdý hep Sonra bitkinlik hissederdin...kendinde herþeyi o gelirdi oracýkta... Gurur yapmadýðýn tek þeydi uykun
Öyle bir aþk’ti iþte senin ki.... görerek yaþanmýyordu bu yüzden utanmýyordun ona bakarken... sahi öldürmüyordu da sadece yatýyordun...
Sanýrým yatarken sadece hiç yokmuþ gibi olanlar ölüyordu mesela sen söyledýklerýnýn arakasýnda durmadýn Ve bende söylediðin yerden aldýgým herþeyi öldürdüm...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adır123 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.