bitince çareler efkara vurumuþ insan meðer kendini... tükenen çarelere çare olmaya gelemez misin sevdiðim... sokak sokak el açýp dilensem herkesten seni sokaðýnda ýslandýðým þu yaðmurla gelemezmisin sevdiðim...
yapmam dediðini yaparmýþ insan sevdaya düþünce her gece ölüpte sabahlara yaþarmýþ meðer sadece boðulup dumanlarda of çekercesine... uðruna yaktýðým sigaralarýn dumanýyla gelemez misin sevdiðim...
aðlayýp yolunu gözlemek amansýz bir dertmiþ meðer kalbe yokluðunda gündüz geceye eþmiþ meðerse yorulupta sensizlikten baþýmý yoluna koyup gel dediðimde celladým olmaya gelemez misin sevdiðim
baþýma yaðdýrdýðýn karlar erir mi sandýn vakit geçince daðýmdan duman kalkar mý sandýn yaðmur bitince elimden resmin düþer mi sandýn sen gidince cansýz hayale can olmaya gelemez misin sevdiðim...
^cENNET kUÞU^
Sosyal Medyada Paylaşın:
cennetkuşu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.