Bir gün Bir yerde Savaþ çýkarsa, Ýlk önce çocuklar En son çiçekler ölür Ben ölürsem þiir ölür Þiir ölürse Cümleler ölür Etrafa et parçalarý deðil Kelimeler daðýlýr Bir gün bir yerde Savaþ çýkarsa Çocuklar ölür Umutlar sakat kalýr. Þehrin meydanýnda Kýrmýzý elbiseli adamlar asýlýr Eðer bir gün bir yerde Petrol için savaþ çýkarsa Utancýndan Çanakkale ölür Bedir iki defa Uhud üç defa Ölür. Bir gün bir yerde Savaþ çýkarsa Erkekler savaþa gider En çok kadýnlar ölür Çorak bir ovaya döner evler Kadýnlar ölürse En çok Kapý önlerinde Fesleðenler ölür. Bir gün bir yerde Savaþ çýkarsa Zambaklar utancýndan boynun büker Bu dertten ölür.
Oysa benim büyüdüðüm þehirlerde Çocuklar þýmarýrken Onlara göz yumulurdu Ölürken deðil Oysa biz Büyüyünce de giysin diye çocuklar Onlara bir kaç beden büyük Giysiler alýrdýk Birkaç beden büyük Tabut Veyahut Kefen deðil. Eðer bir gün bir yerde Savaþta, çocuklar ölürse Ýlk önce parklar Sonra kuþlar En çok göçmen kuþlarý Ölür. Göçmen kuþlarý, Terk ederler þehirleri. Bir gün bir yerde Savaþ çýkarsa Önce insanlýk Sonra insanlar Ölür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
trtiger Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.