Yaşadığım tüm anıları sığdırdım’ da İstanbul’u sığdıramadım ben
akasyameral
Yaşadığım tüm anıları sığdırdım’ da İstanbul’u sığdıramadım ben
Yaþadýðým tüm anýlarý sýðdýrdým’ da Ýstanbul’u sýðdýramadým ben
Þehrimin kapýsýna astým resmimi
Giderken gözlerim ardýma baka kaldý
Sessiz sedasýz gidiyorum Ýstanbul’um
Ýçime seni sýðdýramadým
Çok uzaklara gitme vakti geldi
Ýstanbul aðlýyor ben aðlýyorum
Ve bu gün son kez Ýstanbul’u içime sýðdýrdým
Lakin ben Ýstanbul’da kalmýþým
Ya sen bana veda edecek misin Ýstanbul
Beni kendinden silebilecek misin?
Bak bana tahta kapýya resmimi çizdim
Gözlerim hep ardýma bakacak
Ve ruhum Ýstanbul’da kalacak
Adým adým izleyecek sende kalan diðer yarým
Bak gözlerime göreceksin sende kalan diðer yarýmý
Hep hüzünlü bakacak
Ve ben Ýstanbul’umu içime sýðdýramadým
Eski bir taþ duvar tahtadan da sessiz bir kapý gibiyim
Senle geçmiþ senelerimin hüzün yansýmasýdýr…..
Þu kapýda gördüklerin
Ve gidiyorum Ýstanbul’u içime sýðdýramadým
Ah siyah beyaz eski resimdeki ben
Ah Ýstanbul’da sessizce gezinen ben
Ve þimdi sessizce gidiyorum þehrimden
Yaþadýðým tüm anýlarý sýðdýrdým’ da Ýstanbul’u sýðdýramadým ben
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.